اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر ارتقاء کیفیت زندگی و رضایتمندی زناشویی دانشجویان متأهل دانشگاه فرهنگیان شیراز

هدف پژوهش حاضر تبیین اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر رضایت زناشویی و ارتقاء کیفیت زندگی می‌باشد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه و شاهد انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی زنان متأهل دانشجوی دانشگاه فرهنگیان شیراز (پردیس شهید باهنر) است. از طریق نمونه‌گیری تصادفی تعداد 60 زن از جامعه آماری انتخاب شدند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 30 آزمودنی) جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی (اینریچ) و پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL)بود. ابتدا در جامعه آماری دو گروه شاهد و کنترل که به صورت تصادفی انتخاب شد و گروه آزمایش در 10 جلسه 60 دقیقه‌ای آموزش دیدند ولی گروه گواه هیچ گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. پس از اتمام دوره آموزش، پس‌آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. داده‌های بدست آمده به روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش تفکر مثبت بر رضایت زناشویی و ارتقاء کیفیت زندگی تأثیر معنادار دارد. همچنین اثر بخشی جلسات اموزش تفکر مثبت بر خورده مقیاسهای کیفیت زندگی(سلامت فیزیکی،روانی،اجتماعی)مورد بررسی قرار گرفت.